مینا دارابی امین؛ سحر وفایی تاج خاتونی
دوره 10، شماره 17 ، مرداد 1395، ، صفحه 79-97
چکیده
دقت وسواسگونۀ نویسندۀ «در جستجوی زمان از دست رفته» در انتخاب نهایی شکلی از نقل قول به جای شکل دیگر آن، ما را بر آن میدارد تا از خود بپرسیم که هر یک از اشکال مختلف نقل قول چه چیز برای رمان به ارمغان ...
بیشتر
دقت وسواسگونۀ نویسندۀ «در جستجوی زمان از دست رفته» در انتخاب نهایی شکلی از نقل قول به جای شکل دیگر آن، ما را بر آن میدارد تا از خود بپرسیم که هر یک از اشکال مختلف نقل قول چه چیز برای رمان به ارمغان میآورند. منظور از «نقل قول»، همان گفتار شفاهی است که شخصیت‌ها با صدای بلند به زبان میآورند و مسئولیت آن را میپذیرند، یعنی همان دو شکل سنتی نقل قول مستقیم و نقل قول غیرمستقیم. یکی، با داشتن هماهنگی با داستان و دیگری، با حفظ استقلال خود و با دادن مستفیم رشتۀ کلام به شخصیت داستانی، اغلب، این دو نوع نقل قول به عنوان راهی برای بروز استعداد راویِ رمان پروست مورد استفاده قرار میگیرند. به دور از انتخابی اتفاقی، استفاده و نیز تعداد این دو نوع نقل قول در داستان، با دستاوردی روانشناختی، اجتماعی و یا روایتگری ارتباط تنگانگ دارد که شایستۀ تجزیه و تحلیل است. از سوی دیگر، باید از خود پرسید که آیا استفاده از نقل قول مستقیم و یا غیرمستقیم در رمان «طرف خانۀ سوان» با کاربردی که دستور زبان سنتی به آنها اختصاص داده، سازگار و هماهنگ است، یا شاهد برخی نوآوریها از جانب نویسنده هستیم.
